Even voorstellen
Allereerst van harte welkom op de website van de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut
Deze website informeert je o.a. over Nieuwetijdskinderen ( jong en oud... ) en de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut.
De opleiding is ontwikkeld door & staat onder leiding van Trudi van der Heeden,
Graag stel ik mijzelf even aan jullie voor:
Ik ben Trudi van der Heeden, ontwikkelaar en op dit moment nog hoofdtrainer en eigenaar van de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut.
Ik zag als Waterman ( vrouw ) het levenslicht op: 10-02-1956 aan de Hordijk in IJsselmonde bij Rotterdam.
Pionier en bruggenbouwer…
Ik ben wat je zou kunnen noemen een echte pionier maar ook een bruggenbouwer… Sommigen noemen me een lichtwerker… en als dit in zou houden, dat ik hier ben om te ondersteunen het individuele en universele bestaan ‘waar mogelijk’ lichter te mogen maken dan kan ik daar zeker volmondig en van harte JA… op zeggen!
Ook zie ik mijzelf als 1 van de pioniers op het gebied van begeleiding van wat we zijn gaan noemen ‘Nieuwetijdskinderen’… een gebied wat ikzelf steeds breder ben gaan benaderen… in de zin van dat er niet alleen in kinderen maar ook in vele (jong) volwassenen van kind af aan diverse kenmerken hiervan aanwezig zijn zoals:
In alle bovengenoemde kenmerken herken ik mijzelf volledig en ik behoor vandaar uit dan ook tot de mensen die zich vaak al van kind af aan onttrokken hebben aan wat we een soort wereldwijde ratrace kunnen noemen, een ratrace van prestatiedrang, prestatiedruk, van alles moet sneller… nog sneller, beter, minder of meer zijn dan, vergelijk, we moeten slanker, groter, meer en nog meer…hoger zijn, enz…
Ik had er geen wens toe, begreep het niet en zag er alleen maar veel ellende uit voortkomen. Ik vond het heel leuk om een spel te spelen maar de energie om kost wat koste te winnen… vond ik niet fijn… dan verloor ik het plezier in het spel en kon ik het ook gewoon opgeven, dan was ik er klaar mee.
Ik ontdekte al snel dat we als mensheid door de toenemende prestatiedruk, gevolgd door prestatiedrang en de angst onder te presteren... vaak ook een sterk verminderde empathische, minder betrokken en minder liefdevolle omgang kregen met onszelf, met elkaar maar ook met onze meer wereldwijde omgeving.
Via allerlei kanalen kreeg ik hier vele indrukken over binnen en ik maakte al snel de keuze om geen televisie meer in huis te hebben, hebt gaf me veel te veel, van wat ik noemde ongevraagde en ook onverwachte input, naast teveel en ook tegengestelde informatie.
Mijn motto werd… wat er niet in komt… hoeft er ook niet meer uit 😊
Mijn eigen waarnemingen
Ik had sterk de behoefte in alle rust mijn eigen waarnemingen te doen, zonder alle in mijn beleving ‘overbodige ruis…’ want de dingen die van belang waren kon ik altijd nog opzoeken of nakijken als ik dat wilde. Dit besluit gaf me veel rust, in mijn hoofd en mijn zijn… en hielp me gefocust te blijven op die dingen die ik echt van belang vond, zoals in de natuur zijn, tuinieren, schilderen, tekenen, schrijven, tennissen, kanovaren en meer…
Verder hou ik zielsveel van bloemen... altijd zal ik een bloemetjes in huis hebben... gewoon geplukt... het maakt niet uit. Ik kan daar zo gelukkig mee zijn... Ja, eigenlijk heb ik gewoon een soort kinderhand... die gauw gevuld en gelukkig is... van een schelpje, een steentje, veldbloemetjes, een kopje van de poes, een knuffel van een hond..., genieten aan het water... heerlijk allemaal!
Toch ging alles niet geheel van een leien dakje… er kwamen grote en kleine uitdagingen op mijn pad… juist in de fase dat ik veel kinderen mocht begeleiden, waren er veel situaties waarin ik het gevoel had een soort voorbereid te worden… Dat betekende voor mij, dat ik vaak eerst zelf door situaties heen moest, om later te beter te kunnen begrijpen wat de kinderen meemaakten en hoe ze daarbij te kunnen ondersteunen. Nu zou ik het een soort spoedcursus noemen… die dan met vlagen aangeboden leek te worden… Ja, beter kan ik het niet uitleggen.
Zeer dankbaar voor de behouden reis…
Nadat ik onderweg op mijn eigen reis twee maal een toch wel ernstige ziekte mocht overleven, mag ik nu dan toch wel extra dankbaar zeggen de leeftijd 64 jaar bereikt te hebben.
Op 46 jarige leeftijd kreeg ik te maken met een ernstige vorm van borstkanker. Ik leefde al lange tijd heel bewust en gezond, ondersteunde mezelf het liefste met homeopathische middelen bij bijvoorbeeld een griep… maar dit was toch even meer dan een griepje. Ik moest een spoedoperatie ondergaan anders zou het al binnen 2 weken einde verhaal zijn… dit werd me tijdens de uitslag verteld… Het hele pakket zou ik aan moeten gaan inclusief een stevige chemo en bestralingen. Er was dus niet echt veel tijd voor andere keuzes en natuurlijk wilde ik graag mijn leven behouden…
Na drie kuren chemo waren mijn zenuwbanen dusdanig aangetast dat ik de kuur gestopt ben… Anders zou ik in een rolstoel belanden en ook had ik nog steeds geen zekerheid dat de chemo levensreddend zou zijn… In ongeveer een uur tijd ging ik een zwaar innerlijk proces met mezelf… ik moest de bereidheid hebben alles maar ook alles los te laten als ik stopte met de chemo… en dat heb ik gedaan… Ik wist verder niets over een mogelijke toekomst… ik wist alleen dat ik bij mijn gevoel moest blijven… mijn gevoel moest volgen… los van wat ieder om me heen zei, adviseerde of wenste… Met ondersteuning van deskundigen op diverse gebieden zoals homeopathie, acupunctuur, orthomoleculaire geneeswijze enz... , ben ik het proces verder aangegaan… een soort sprong in het diepe… volledige overgave… van wat de toekomst me nog brengen mocht…
Ik leef sindsdien voor mijn gevoel in de verlenging… en dat voelt regelmatig heel bijzonder, vervult me met grote dankbaarheid en geeft me telkens een extra boost om mijn missie verder te vervolgen…
Een paar maanden na het hele proces werd ik geacht weer aan het werk te gaan… Gelukkig zijn er nu betere regels en mogelijkheden voor aankomend zelfstandigen.
De eerste jongen die in mijn praktijk kwam vergeet ik nooit… In de ochtend voor zijn komst, maakte ik me bezorgd of ik er al wel aan toe was weer te ondersteunen… ik voelde me nog verre van fit… en hoopte dat hij het niet zou voelen… zou merken? Nadat we zijn coaching moment hadden afgesloten zei hij… mag ik je iets zeggen? Ik dacht… oh… nu komt het…
Toen zei hij... je bent een boodschapper van het leven… wist je dat? Nou dikke tranen liepen over mijn wangen… Nee zo exact wist ik dat niet… maar ook ergens weer wel!
Hij vertelde er nog een verhaal bij over Jezus en zijn discipelen in relatie tot boodschapper van het leven zijn…
Bij het weggaan gaf hij me een knuffel en ik bedankte hem voor zijn diepgaande en voelbaar ware woorden. Het was zo’n kind waarvan je voelde dat hij in de ziel van de mensen kon kijken…
En ik wist het… ik hoefde me geen zorgen meer te maken en mocht een boodschapper van mijn eigen leven… maar ook van HET LEVEN zijn…
Ondanks deze en meerdere toch best pittige processen vol diepgang en vele leermomenten, heb ik volop genoten van de reis tot nu toe… samen met de steun van alle prachtige mensen, studenten en mede-pioniers, gewoon alle prachtige spirits die ik mocht ontmoeten op mijn pad.
Ook ben ik zo dankbaar voor de steun die ik hierbij mocht ontvangen van diverse vrienden, mijn partner Christiaan en al degene die me op welke manier dan ook geholpen hebben dit alles mogelijk te maken, te realiseren. Mensen die mij weer geholpen hebben mijn eigen innerlijke reis te blijven doen en daarnaast altijd heel lief en dierbaar zullen zijn en blijven.
Inmiddels mocht ik de opleiding door bijna heel Nederland uitbreiden… Hiermee is dan ook strakjes in dankbaarheid…mijn missie vervuld. Ik draag eenieder die op op welke wijze dan ook ondersteund heeft mee in mijn hart… Jullie zullen mij altijd heel lief en dierbaar zullen zijn en blijven!
Mijn gezinssituatie
Daarnaast mag ik al jaren de trotse moeder zijn van 2 prachtige volwassen dochters, ben ik inmiddels nog 2 supertoffe schoonzonen rijker en dankbare oma van 2 schattekabouters van een kleindochters in Nederland en 1 superlieve kleindochter en tegelijk mijn vriendinnetje overzee.
Wel heb ik 9 jaar geleden, na 20 jaar gelukkig huwelijk een voor mij onverwachts afscheid moeten nemen van mijn echtgenoot d.m.v een scheiding, mede ontstaan door een bijzonder vorm van dementie* ( *semantische dementie heeft soms een opbouw van 20 jaar... ), die bij hem al op vrij jonge leeftijd bleek te zijn ontstaan. Daardoor was er in mijn eigen leven veel vreugde maar ook echt wel veel te verwerken... Loslaten in optima forma...
Vooral op het gebied van dementie op jonge leeftijd valt er nog veel te leren, in relatie tot het tijdig kunnen signaleren en ondersteunen... daar zou ik me nog graag voor in willen zetten, vooral om te voorkomen dat mensen onnodig lijden door het grote onbegrip, de grote misstanden en misverstanden die hierdoor kunnen ontstaan...
Zeer dankbaar ben ik met de ondersteuning en assistentie, die ik privé en ook op de opleiding, in deze periode tot op heden mocht ontvangen.
Afronding
Inmiddels heb ik dus nu na ruim 12 jaar de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut met hart en ziel verzorgd te hebben, besloten de opleiding in Nederland nog 2 jaar te geven. Nu wel even met de noodzakelijke tussenstap van de afgelopen periode… maar ik ben er weer helemaal klaar voor er alles nog even in te mogen leggen!
Het was een hele reis, dus nu pas mijn verhaal…
Het bijzondere is dat ik me eigenlijk alleen maar voort en voort bewogen heb om met hart en ziel mijn missie te blijven vervullen
We maakten gemiddeld 70.000 km aan reistijd per jaar… om van de ene naar de andere opleidingslocatie te rijden… en hebben inmiddels wat noodzakelijke verhuizingen achter de rug en wat auto's en autobandjes versleten 😊
Daardoor ben ik er eigenlijk nu pas aan toe kom een persoonlijke noot voor op mijn website te maken… Het had dus duidelijk geen prioriteit voor mij… pas nu aan het einde heb ik de ruimte genomen en voelde ik ook de wens eens even te evalueren… en zo kwam ik vanzelf bij het begin uit… Mooi toch…
Toen ik aan dit verhaal begon… dacht ik halverwege oh, nu wil ik zoveel kwijt… als het maar geen boek wordt… 😊
Ik ben ondertussen wel bezig met een spirituele roman, waarvan ik al vele hoofdstukken van mocht schrijven… daar kan ik strakjes nog veel meer ervaringen van mijn levensreis en ontmoetingen in delen…
Voor nu mocht ik deze ervaringen en zielenroerselen een plekje geven.
In ieder geval mijn hartelijke dank voor jullie aandacht…
Lieve lezer…
Voor jou ook een hele mooie inspirerende en vooral ook behouden levensreis gewenst en mocht de opleiding je aanspreken… dan reizen we graag een stukje met je mee!
Deze website informeert je o.a. over Nieuwetijdskinderen ( jong en oud... ) en de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut.
De opleiding is ontwikkeld door & staat onder leiding van Trudi van der Heeden,
Graag stel ik mijzelf even aan jullie voor:
Ik ben Trudi van der Heeden, ontwikkelaar en op dit moment nog hoofdtrainer en eigenaar van de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut.
Ik zag als Waterman ( vrouw ) het levenslicht op: 10-02-1956 aan de Hordijk in IJsselmonde bij Rotterdam.
Pionier en bruggenbouwer…
Ik ben wat je zou kunnen noemen een echte pionier maar ook een bruggenbouwer… Sommigen noemen me een lichtwerker… en als dit in zou houden, dat ik hier ben om te ondersteunen het individuele en universele bestaan ‘waar mogelijk’ lichter te mogen maken dan kan ik daar zeker volmondig en van harte JA… op zeggen!
Ook zie ik mijzelf als 1 van de pioniers op het gebied van begeleiding van wat we zijn gaan noemen ‘Nieuwetijdskinderen’… een gebied wat ikzelf steeds breder ben gaan benaderen… in de zin van dat er niet alleen in kinderen maar ook in vele (jong) volwassenen van kind af aan diverse kenmerken hiervan aanwezig zijn zoals:
- De wens graag en vaak in de natuur te zijn, met veel zorg en aandacht en zoveel mogelijk liefdevol met elkaar om te gaan, leven in verwondering, bewondering voor de schepping en met grote interesse voor wie hun medemensen zijn…
- Leven vanuit een groot empathisch vermogen... Graag willen weten van waaruit hun vriendjes en vriendinnetjes, familieleden enz… leven, hoe ze zich voelen en wat hun beweegt tot stappen, uitspraken en acties, al jong goed weten wat te willen en hier al snel bewuste keuzes in gaan maken, vol interesse zijn in wat hun medemensen creëren en scheppen… Betrokkenheid, interesse in hoe het in het écht’ met ze gaat, waar ze gelukkig, of waar ze soms heel verdrietig van kunnen worden… Graag samen ontdekken of ze misschien iets nodig hebben, om iets te mogen helen of herstellen… zodat het uiteindelijk beter met ze kan gaan.
- Eigenschappen zoals, hoog- maar ook overgevoeligheid voor de diverse facetten van het bestaan. Gevoelig zijn voor: stemmingen van de mensen om hen heen, voor omgevingen waar veel geluids- visuele-, of gevoelsprikkels zijn, of gewoon al door veel drukte vanwege de aanwezigheid van veel mensen, voor bepaalde soorten voedsel, of bepaalde kleurstoffen en/of toevoegingen in voedsel, weersomstandigheden zoals bijvoorbeeld een hogedrukgebied of naderend onweer, veel externe input van bijv. TV, bepaalde films, muziek, radio, of een combinatie van al deze dingen.
- Het hebben van een sterke intuïtie en een sterk rechtvaardigheidsgevoel.
In alle bovengenoemde kenmerken herken ik mijzelf volledig en ik behoor vandaar uit dan ook tot de mensen die zich vaak al van kind af aan onttrokken hebben aan wat we een soort wereldwijde ratrace kunnen noemen, een ratrace van prestatiedrang, prestatiedruk, van alles moet sneller… nog sneller, beter, minder of meer zijn dan, vergelijk, we moeten slanker, groter, meer en nog meer…hoger zijn, enz…
Ik had er geen wens toe, begreep het niet en zag er alleen maar veel ellende uit voortkomen. Ik vond het heel leuk om een spel te spelen maar de energie om kost wat koste te winnen… vond ik niet fijn… dan verloor ik het plezier in het spel en kon ik het ook gewoon opgeven, dan was ik er klaar mee.
Ik ontdekte al snel dat we als mensheid door de toenemende prestatiedruk, gevolgd door prestatiedrang en de angst onder te presteren... vaak ook een sterk verminderde empathische, minder betrokken en minder liefdevolle omgang kregen met onszelf, met elkaar maar ook met onze meer wereldwijde omgeving.
Via allerlei kanalen kreeg ik hier vele indrukken over binnen en ik maakte al snel de keuze om geen televisie meer in huis te hebben, hebt gaf me veel te veel, van wat ik noemde ongevraagde en ook onverwachte input, naast teveel en ook tegengestelde informatie.
Mijn motto werd… wat er niet in komt… hoeft er ook niet meer uit 😊
Mijn eigen waarnemingen
Ik had sterk de behoefte in alle rust mijn eigen waarnemingen te doen, zonder alle in mijn beleving ‘overbodige ruis…’ want de dingen die van belang waren kon ik altijd nog opzoeken of nakijken als ik dat wilde. Dit besluit gaf me veel rust, in mijn hoofd en mijn zijn… en hielp me gefocust te blijven op die dingen die ik echt van belang vond, zoals in de natuur zijn, tuinieren, schilderen, tekenen, schrijven, tennissen, kanovaren en meer…
Verder hou ik zielsveel van bloemen... altijd zal ik een bloemetjes in huis hebben... gewoon geplukt... het maakt niet uit. Ik kan daar zo gelukkig mee zijn... Ja, eigenlijk heb ik gewoon een soort kinderhand... die gauw gevuld en gelukkig is... van een schelpje, een steentje, veldbloemetjes, een kopje van de poes, een knuffel van een hond..., genieten aan het water... heerlijk allemaal!
Toch ging alles niet geheel van een leien dakje… er kwamen grote en kleine uitdagingen op mijn pad… juist in de fase dat ik veel kinderen mocht begeleiden, waren er veel situaties waarin ik het gevoel had een soort voorbereid te worden… Dat betekende voor mij, dat ik vaak eerst zelf door situaties heen moest, om later te beter te kunnen begrijpen wat de kinderen meemaakten en hoe ze daarbij te kunnen ondersteunen. Nu zou ik het een soort spoedcursus noemen… die dan met vlagen aangeboden leek te worden… Ja, beter kan ik het niet uitleggen.
Zeer dankbaar voor de behouden reis…
Nadat ik onderweg op mijn eigen reis twee maal een toch wel ernstige ziekte mocht overleven, mag ik nu dan toch wel extra dankbaar zeggen de leeftijd 64 jaar bereikt te hebben.
Op 46 jarige leeftijd kreeg ik te maken met een ernstige vorm van borstkanker. Ik leefde al lange tijd heel bewust en gezond, ondersteunde mezelf het liefste met homeopathische middelen bij bijvoorbeeld een griep… maar dit was toch even meer dan een griepje. Ik moest een spoedoperatie ondergaan anders zou het al binnen 2 weken einde verhaal zijn… dit werd me tijdens de uitslag verteld… Het hele pakket zou ik aan moeten gaan inclusief een stevige chemo en bestralingen. Er was dus niet echt veel tijd voor andere keuzes en natuurlijk wilde ik graag mijn leven behouden…
Na drie kuren chemo waren mijn zenuwbanen dusdanig aangetast dat ik de kuur gestopt ben… Anders zou ik in een rolstoel belanden en ook had ik nog steeds geen zekerheid dat de chemo levensreddend zou zijn… In ongeveer een uur tijd ging ik een zwaar innerlijk proces met mezelf… ik moest de bereidheid hebben alles maar ook alles los te laten als ik stopte met de chemo… en dat heb ik gedaan… Ik wist verder niets over een mogelijke toekomst… ik wist alleen dat ik bij mijn gevoel moest blijven… mijn gevoel moest volgen… los van wat ieder om me heen zei, adviseerde of wenste… Met ondersteuning van deskundigen op diverse gebieden zoals homeopathie, acupunctuur, orthomoleculaire geneeswijze enz... , ben ik het proces verder aangegaan… een soort sprong in het diepe… volledige overgave… van wat de toekomst me nog brengen mocht…
Ik leef sindsdien voor mijn gevoel in de verlenging… en dat voelt regelmatig heel bijzonder, vervult me met grote dankbaarheid en geeft me telkens een extra boost om mijn missie verder te vervolgen…
Een paar maanden na het hele proces werd ik geacht weer aan het werk te gaan… Gelukkig zijn er nu betere regels en mogelijkheden voor aankomend zelfstandigen.
De eerste jongen die in mijn praktijk kwam vergeet ik nooit… In de ochtend voor zijn komst, maakte ik me bezorgd of ik er al wel aan toe was weer te ondersteunen… ik voelde me nog verre van fit… en hoopte dat hij het niet zou voelen… zou merken? Nadat we zijn coaching moment hadden afgesloten zei hij… mag ik je iets zeggen? Ik dacht… oh… nu komt het…
Toen zei hij... je bent een boodschapper van het leven… wist je dat? Nou dikke tranen liepen over mijn wangen… Nee zo exact wist ik dat niet… maar ook ergens weer wel!
Hij vertelde er nog een verhaal bij over Jezus en zijn discipelen in relatie tot boodschapper van het leven zijn…
Bij het weggaan gaf hij me een knuffel en ik bedankte hem voor zijn diepgaande en voelbaar ware woorden. Het was zo’n kind waarvan je voelde dat hij in de ziel van de mensen kon kijken…
En ik wist het… ik hoefde me geen zorgen meer te maken en mocht een boodschapper van mijn eigen leven… maar ook van HET LEVEN zijn…
Ondanks deze en meerdere toch best pittige processen vol diepgang en vele leermomenten, heb ik volop genoten van de reis tot nu toe… samen met de steun van alle prachtige mensen, studenten en mede-pioniers, gewoon alle prachtige spirits die ik mocht ontmoeten op mijn pad.
Ook ben ik zo dankbaar voor de steun die ik hierbij mocht ontvangen van diverse vrienden, mijn partner Christiaan en al degene die me op welke manier dan ook geholpen hebben dit alles mogelijk te maken, te realiseren. Mensen die mij weer geholpen hebben mijn eigen innerlijke reis te blijven doen en daarnaast altijd heel lief en dierbaar zullen zijn en blijven.
Inmiddels mocht ik de opleiding door bijna heel Nederland uitbreiden… Hiermee is dan ook strakjes in dankbaarheid…mijn missie vervuld. Ik draag eenieder die op op welke wijze dan ook ondersteund heeft mee in mijn hart… Jullie zullen mij altijd heel lief en dierbaar zullen zijn en blijven!
Mijn gezinssituatie
Daarnaast mag ik al jaren de trotse moeder zijn van 2 prachtige volwassen dochters, ben ik inmiddels nog 2 supertoffe schoonzonen rijker en dankbare oma van 2 schattekabouters van een kleindochters in Nederland en 1 superlieve kleindochter en tegelijk mijn vriendinnetje overzee.
Wel heb ik 9 jaar geleden, na 20 jaar gelukkig huwelijk een voor mij onverwachts afscheid moeten nemen van mijn echtgenoot d.m.v een scheiding, mede ontstaan door een bijzonder vorm van dementie* ( *semantische dementie heeft soms een opbouw van 20 jaar... ), die bij hem al op vrij jonge leeftijd bleek te zijn ontstaan. Daardoor was er in mijn eigen leven veel vreugde maar ook echt wel veel te verwerken... Loslaten in optima forma...
Vooral op het gebied van dementie op jonge leeftijd valt er nog veel te leren, in relatie tot het tijdig kunnen signaleren en ondersteunen... daar zou ik me nog graag voor in willen zetten, vooral om te voorkomen dat mensen onnodig lijden door het grote onbegrip, de grote misstanden en misverstanden die hierdoor kunnen ontstaan...
Zeer dankbaar ben ik met de ondersteuning en assistentie, die ik privé en ook op de opleiding, in deze periode tot op heden mocht ontvangen.
Afronding
Inmiddels heb ik dus nu na ruim 12 jaar de opleiding tot Nieuwetijdstherapeut met hart en ziel verzorgd te hebben, besloten de opleiding in Nederland nog 2 jaar te geven. Nu wel even met de noodzakelijke tussenstap van de afgelopen periode… maar ik ben er weer helemaal klaar voor er alles nog even in te mogen leggen!
Het was een hele reis, dus nu pas mijn verhaal…
Het bijzondere is dat ik me eigenlijk alleen maar voort en voort bewogen heb om met hart en ziel mijn missie te blijven vervullen
We maakten gemiddeld 70.000 km aan reistijd per jaar… om van de ene naar de andere opleidingslocatie te rijden… en hebben inmiddels wat noodzakelijke verhuizingen achter de rug en wat auto's en autobandjes versleten 😊
Daardoor ben ik er eigenlijk nu pas aan toe kom een persoonlijke noot voor op mijn website te maken… Het had dus duidelijk geen prioriteit voor mij… pas nu aan het einde heb ik de ruimte genomen en voelde ik ook de wens eens even te evalueren… en zo kwam ik vanzelf bij het begin uit… Mooi toch…
Toen ik aan dit verhaal begon… dacht ik halverwege oh, nu wil ik zoveel kwijt… als het maar geen boek wordt… 😊
Ik ben ondertussen wel bezig met een spirituele roman, waarvan ik al vele hoofdstukken van mocht schrijven… daar kan ik strakjes nog veel meer ervaringen van mijn levensreis en ontmoetingen in delen…
Voor nu mocht ik deze ervaringen en zielenroerselen een plekje geven.
In ieder geval mijn hartelijke dank voor jullie aandacht…
Lieve lezer…
Voor jou ook een hele mooie inspirerende en vooral ook behouden levensreis gewenst en mocht de opleiding je aanspreken… dan reizen we graag een stukje met je mee!
Opleidings- en arbeidsprofiel van Trudi van der Heeden
Na het voortgezet onderwijs heeft zij nog de volgende opleidingen gevolgd en activiteiten mogen begeleiden.
- Opleiding tot kleuterleidster te Rotterdam ( KLOS )
- Ziekenverzorgende in Verpleeg- en Reactiveringscentra gedurende 6 jaar
- 2 jaar jeugdouderling binnen een Hervormd kerkgenootschap
- 6 jaar Vrijwilliger terminale thuiszorg / met een overlap van 4 jaar coördinatorschap Vrijwilligers terminale thuiszorg
- Opleiding Training, coaching en ondersteuning van rouwverwerkingsgroepen ( Prisma )
- 6 jaar Intensieve- en terminale thuiszorg o.a. bij Huispitaal
- Een paar jaar pleegouderschap voor 3 jongeren.
- 4 jaar Academy voor Polyenergetische-therapie te Amersfoort
- Therapeut Jassentechniek
- Diploma White time-healing / Scan-healing.
- Kennis van diverse healing-methodes ontvangen via overdracht Andespriesters en Alex Orbito(Filipijnse genezer)
- Reiki Master Usui System
- 6 jaar actief als organisator en begeleiding KNLTB wedstrijden in de jeugdcommissie van een tennisvereniging.
- 20 jaar ervaring als Poly-energetisch therapeut en Nieuwetijdstherapeut binnen eigen praktijk
- 13 jaar directie, ontwikkelaar en trainer van de vakopleiding tot Nieuwetijdstherapeut A